Papiersnijders voor een betere wereld
Aan het einde van een periode terugkijken op die periode is gek. Naar mijn gevoel is de eerste week nog niet voorbij of het grote seminar is geweest en de stage bij DenkProducties zit erop. Een beetje zoals hoe Obama het deed op Forward Thinking Leadership: hij kwam, hij sprak, hij ging. En toch maakte het een flinke indruk.
Toen ik bezig was met de dagelijkse klusjes – onder andere: visitekaartjes maken, de Media Markt tonen dat ze wel degelijk snijmachines verkopen (hele goede!) en bij de Bijlmer-Arena op zoek naar een rok tot op de enkels, in de zomer – voelde het soms een beetje als een combinatie tussen Sisyphus-arbeid en bezigheidstherapie. Maar nu is het nut duidelijk: een naakte robot op een podium is awkward en waar hipsters gescheurde kaartjes ‘in’ vinden, wordt het onder het normale volk getypeerd als ‘slordig’… Lang leve Karl de snijmachine.
Zo’n einde, het seminar waarin alles op zijn plaats valt, werkt verduidelijkend. De marketing, het bellen, logistiek, contacten onderhouden en het updaten van de website zijn dan geen losse klusjes meer, maar radartjes in een groot netwerk. De dagelijkse routine van ‘binnenkomen, mail checken, antwoorden, to-do list aanvullen en afwerken’ die ik op het eerste gezicht niet als mijn toekomst zag, is plots een stuk aantrekkelijker. Zo’n groot seminar, zoveel inspiratie en nieuwe input, daar doe je het voor.
Als ik eerlijk ben, is door dat seminar mijn beeld 180 graden gedraaid. Het computerwerk had m’n hart niet, het nut van wat ik deed zag ik niet meteen, de ruimte voor ambitie leek me minimaal en de uitdaging was ik nog niet van onder de indruk…
Tot ik vrijdag zag hoe je met dit werk mensen een podium geeft die een verhaal hebben: President Obama die benadrukt hoe we met z’n allen aan de slag moeten om de dag van morgen beter te maken dan vandaag. Dan Shapiro die het heeft over hoe je samen verder komt dan alleen. Goldsmith die meldt dat je wanneer je thuis komt, moet vragen hoe je een betere partner/vriend/zus/ouder kunt zijn. Kortom, een spiegel voorhouden aan 3500 man, wat de wereld misschien een beetje beter heeft gemaakt.
Dus ja. Na alles op een rijtje te hebben gezet, zie ik in dit werk zeker nut voor de wereld. En de ambitie zit hem misschien niet in groeien in je bedrijf, maar groeien met je bedrijf, met een team dat durft te dromen: dit jaar 3500? Volgend jaar 4000! Dit jaar Obama? Volgend jaar Bezos! Dat maakt het niet alleen interessanter, maar biedt ook de uitdaging die ik eerst miste. Dus: maakt het compleet.
Ik kan dan ook niet anders dan zeggen dat dit drie zeer leerzame en geweldige weken waren. Niet alleen heb ik small-talk leren voeren en ace ik inmiddels elk telefoongesprek wat ik voer, maar ook heb ik leren inzien dat het grote plaatje, ‘waar doe ik dit voor’ of ‘waar werken we naartoe’, van groot belang is om zin aan je dagelijks werk te geven. Want nee, ik ben nog niet verkocht wat betreft de computeruren en ga liever naar mensen toe in plaats van bellen. Maar ik raad het iedereen aan om een paar weken van zijn leven te besteden aan organiseren en produceren. Om de achtergrond van evenementen te leren kennen en dat te leren waarderen, maar ook om een podium te geven aan belangen waar je achter staat. Wat de wereld een beetje beter maakt. En als het even kan, doe het dan bij Denk, want dat is definitely de leukste om bij te zitten 😉