Deze week had ik last van macrostabiliteit. Dat is het fenomeen waarbij water een
dijk van binnenuit instabiel maakt,
waardoor hij uiteindelijk uit elkaar glijdt. De symptomen? Een nat pak en veel
verbazing: het gebeurt zonder dat je het doorhebt.
Exhibit A: de dijk glijdt via de glijlijn uiteen
Het was bij mij niet anders. Het ene moment liep ik rustig
stage op de afdeling Construction
Management & Engineering (CME) van de Universiteit Twente, het andere
stond ik onder water. Hoe? Aannames die flink getest werden door de vloed aan
feiten die ik afgelopen week verzamelde.
Dat feiten verzamelen deed ik bij de PDEng’s en
PhD-studenten van de faculteit civiele techniek. PDEng’s, een relatief nieuw
begrip in de academische wereld, doen maatschappelijk relevant onderzoek naar
toepasbare zaken.
Hoe monitor je bruggen om eerder te weten wanneer ze stuk
zijn? Hoe zorg je ervoor dat de vernieuwingen die plaatsvinden in de
asfaltindustrie, ook hun weg naar het onderwijs vinden? En welke rol speelt de
kleur van de weg in de temperatuur van steden? In een ruimte vol flowcharts,
stukjes asfalt en Lego, onderzoeken deze studenten de ins- en outs van
Nederland én hoe we die kunnen verbeteren.
Civiele techniek ten top. Infrastructuur en waterwerken.
Maar een achtergrond daarin is geen vereiste. De onderwijskundige praat met de
politicoloog over het onderzoek naar wegenbouw, terwijl aan de andere kant van
de kamer de ‘just-out-of-college’ University College-student het
glasvezelnetwerk bestudeert. De achtergronden zijn zo uiteenlopend dat ik me
haast afvraag of het wel uitmaakt welke studie ik kies dit jaar. De aanname dat
je gaat doen wat je studeert, spoelt langzaam weg, macrostabiliteit kicks in.
Tegelijkertijd is het niet vreemd dat juist in Twente de
PDEng’s zo divers zijn. De Universiteit, ooit een technische hogeschool, biedt
naast de ‘standaard’ technische vakken ook ‘soft-skill’-studies aan zoals
psychologie, international business
administration en communicatiewetenschappen. Meteen de tweede aanname die
onderuit ging deze week: Universiteit Twente is geen Technische Universiteit
meer. Dat deed de aanname-dijk stevig schudden.
En net op het moment dat ik dacht dat ik alles wel had gezien, kwam de laatste ontdekking: civiele techniek is eigenlijk best gaaf. De toepasbaarheid van de stof, in combinatie met de brede achtergrond die je meekrijgt, maken het tot een studie die je overal om je heen terugziet in de praktijk. Dat betekent niet meteen dat ik het ga studeren (ik weet niet of ik het geduld heb om verschillende materialen tegen elkaar af te wegen en draagconstructies te willen ontwerpen) maar de PDEng-posities staan inmiddels op mijn ‘je weet maar nooit’-lijstje.
Click here for the English version of this text:
Blogpost Week 32
This week I was suffering from macro stability. A phenomenon in which water impairs a dike from the inside, causing it to ‘glide’ apart. The symptoms? Wet socks and a lot of surprise: it happens when you least expect it.
(figure 1)
For me not any different, the one moment I was strolling about at the department of Construction Management & Engineering (CME) at Universiteit Twente, the other, my socks were wet. How? Assumptions that got tested quite a bit by the flood of facts that I gathered.
I did the gathering at the offices of the PDEng’s and the PhD-students at the faculty of civil engineering. PDEng’s, a relatively new concept in the academic world, conduct relevant research into applicable matters. How to monitor bridges to discover flaws and weak spots? How to make sure that the new findings in the asphalt industry, find their way into education? And in what way influences the colour of the road the temperature in cities? In a room full of flowcharts, pieces of asphalt and Lego, these students research the ins- and outs of Holland, and how we can improve those.
This is civil engineering at its best infrastructures and waterworks. However, a background in that science isn’t needed. The educational scientist talks to the political scientist about the research into road building, whilst on the other side of the room the ‘just-graduated’ University College student is working on the fibre network. Their backgrounds are so different, that I immediately start to wonder if it even matters what I decide to study. The assumption that your job will be in your field of study slowly drifts away and macro stability kicks in.
That PDEng’s are this diverse completely fits the University of Twente. Once it was a technical university, now it offers the social sciences as well. Thus implementing the engineering point of view into psychology, international business administration, and communication sciences. There goes my second assumption out the window: University of Twente isn’t ‘just’ a technical University anymore. The ‘assumption-dike’ is having a hard time.
And just when I thought that I’d seen everything, the last discovery knocked my dike down: civil engineering is actually pretty cool. The applicability of the subject, in combination with a broad basis they teach you, makes for a study that is everywhere you look. That doesn’t immediately mean that it is my study (e.g. I still need to work on my patience to study different materials and design load-bearing structures) but the PDEng-project did make it to my ‘you never know’-list.
