Nu de lijst van stageplekken steeds langer wordt, beginnen verschillende dingen op te vallen. Zo vindt haast iedereen die ik spreek zijn of haar baan ‘de allerleukste’ (een goed teken lijkt me), wordt de lunch bijna altijd hetzelfde geregeld, en doen de bedrijven en organisaties hun best om de kantooromgeving leuk te maken. Waar ik deze week was, was het laatste niet nodig.
De boswachter werkt in een omgeving die het hele jaar door verandert en uitdaging biedt. Niet alleen de beestjes en planten maken het werk veelzijdig, maar ook de recreanten en het samenwerken met verschillende partijen. En daarin geldt: waar de eekhoorn snel tevreden is, zijn mensen dat niet.
Er zijn drie soorten boswachters te onderscheiden in Nederland: de publieke boswachter, die alles wat mens en natuur betreft regelt. De boswachter ‘beheer’, die naar de natuur kijkt en met aannemers het onderhoud van de stukken grond regelt. En de ecologische boswachter, die de flora en fauna in de gaten houdt en de bevindingen met de twee andere boswachtersgroepen overlegt zodat zij hun plannen daarop kunnen afstemmen.
Vandaar dat geen enkele boswachter alleen maar in het bos rondloopt. Sterker nog, ‘mijn’ boswachter had een 30/70 verdeling. 70 op kantoor. Dat is voor iemand die om de natuur dit werk is gaan doen, wel even wennen. Het scheelt dat het kantoorwerk ook uitdaging biedt.
Vanaf dat kantoor – nog steeds middenin het bos – spreekt de boswachter met geïnteresseerden, helpt met het voorbereiden van evenementen, overlegt met verschillende partijen die iets met het bos willen én schrijft persberichten. De tijd die de boswachter wél buiten besteedt, gaat verder op aan het controleren van paden, het begeleiden van groepen, en het aansturen van mensen die iets met het bos willen.
Een reclamespot? De boswachter wijst de plek waar je zo min mogelijk natuur tot last bent. De paaltjes voor de wandelroute zijn (weer) gejat? Gelukkig kent de boswachter de route uit haar hoofd.
Vandaar dat je als boswachter niet genoeg hebt aan ‘alleen’ kennis over jouw gebied. Sociale vaardigheden en geduld zijn key voor het goed uitvoeren van je baan. En dat veel menscontact bestaat uit het mededelen dat ‘nee de hond mag hier niet los’ en ‘meneer de fotograaf wilt u alstublieft uit dat vogelnest stappen?’ hoort daar helaas bij. De stille waardering van mensen, krijg je niet vaak te horen.
Na de ontdekking dat de boswachter niet enkel rondjes loopt in het bos, en constant bezig is het gebied voor mij te onderhouden, is dat iets waar ik aan ga werken. Ik denk dat de spin die op mijn jas zat het met me eens zal zijn dat mijn liefde voor natuur niet groot genoeg is om er de wachter van te worden – hij werd zachtjes in de richting van de grond geveegd – maar toch mijn deel bijdragen is niet zo moeilijk. Een glimlach, een bedankje, en iets minder moeilijk doen: voortaan neem ik een voorbeeld aan de eekhoorns.