Van 23 mei tot 26 mei zijn in Europa de verkiezingen voor het Europees Parlement. Ook in Nederland kunnen we stemmen op wie wij graag in het ‘EP’ zouden willen zien. De hoogste tijd dus om daar eens stage te lopen, en uit te vogelen wat er precies van de gekozene verwacht wordt.
Het ‘Model European Parliament’ (MEP) France 2019, is de perfect place om dat te ontdekken. Het is een conferentie waarbij jongeren de kans krijgen het Europees Parlement na te spelen, om zo te ontdekken wat de rol is van deze organisatie. Ooit stond ik in de regionale editie als parlementariër. Bij deze vijftigste internationale editie van het MEP heb ik de rol van journalist. Hierdoor heb ik ook meteen de kans wat vragen te stellen aan andere mensen die op de locatie – het Europees Parlement in Straatsburg – rondlopen.
Na een korte week mensen tackelen voor vragen, heb ik ontdekt dat een Europarlementariër zijn (of haar) dagen vult met lezen, luisteren en vergaderen. Soms moet de member door middel van rapporten en debatten informatie vergaren. Soms moet ‘ie actief deelnemen aan het schrijven van rapporten of het houden van debatten. En soms dient hij met zijn commissie te vergaderen over wat de problemen in hun portefeuille zijn. En hoe ze die kunnen oplossen.
Want in principe ben je een probleemoplosser. Portefeuille educatie? Help dan maar met nadenken over hoe we kinderen in heel Europa goed onderwijs kunnen garanderen. Klimaat? In that case is het handig als je meedenkt over hoe de verschillende landen hun CO2 uitstoot kunnen verminderen. Als commissie kom je bij elkaar, definieer je het probleem, kom je met oplossingen, om het uiteindelijk op judgment day te verdedigen in de General Assembly.
En daar wordt het lastig.
Met een goed idee alleen red je het niet. Er is verdediging nodig, lobbyen, en heel veel geduld. Met 751 leden in het parlement zijn er nogal wat mensen die je moet overtuigen voor jouw oplossing aangenomen wordt. Zelfs als je de helft mee hebt, is het nog mogelijk dat er door verscheidene amendementen (aanpassingen) van alles aan je voorstel veranderd is, waardoor je zelf niet eens meer weet wat je ervan vindt.
Welkom bij wat ik het moeilijkst vond aan mijn MEP-sessie als parlementariër. Het is algemeen bekend dat een overleg moeilijker wordt naarmate het aantal deelnemers stijgt. Als die deelnemers ook nog eens betaald worden voor het hebben van een mening, is het einde zoek. Democratie is geweldig voor een land, maar funest voor mijn geduld.
Gebruik maken van de democratie op de 23ste doe ik dan ook graag, maar veel verder dan dat gaan mijn EU-ambities nog niet. Nog. Het oplossingsgericht overleggen vond ik tijdens mijn eerste MEP al leuk, en de lol is daar nog steeds niet af. Dus wie weet, wanneer het jeugdig ongeduld me verlaten heeft, en ik tussen de – ja het is echt zo – grotendeels grijze populatie van het EP pas, ik mij wederom een MEP’er zal noemen. Maar wel met M voor Member dan.