15 oktober 2018 liep ik stage bij gemeente Noordenveld. Nog steeds prijken de schaapjes in de banner van mijn blog en vertel ik mensen die het willen horen (en mensen die het niet willen horen) over het werk bij een gemeente. Zo heb ik er inzichten én een schapenfoto opgedaan. En een stage.
Deze week was ik te gast bij Urgenda, de organisatie voor innovatie en duurzaamheid die Nederland, samen met bedrijven, overheden, maatschappelijke organisaties en particulieren, sneller duurzaam wil maken. Op 15 oktober kwam directeur Minnesma spreken bij de gemeente, en na een hele wandeling moed verzamelen, durfde ik deze stage voor te stellen. Urgenda bestaat namelijk uit – om en nabij – veertien stafleden, en ik snapte het werk van mevrouw Minnesma: awareness creëren, heel veel overleg voeren, acties bedenken en contacten linken. Om zo ‘duurzaam Nederland’ steeds een stapje dichterbij te brengen. Maar… Wat doen die andere dertien dan?
Nou, dat allemaal organiseren. Van Utrecht naar Parijs lopen vergt nogal wat voorbereiding, evenals praten met bestuursleden, het opzetten van een ‘dag van de duurzaamheid’ en de ‘grootouders voor het klimaat’-beweging coördineren, waarbij grootouders laten weten dat ze deze aarde graag doorgeven aan hun kinderen.
Daar draait het uiteindelijk om. Het doorgeven van deze planeet aan de volgende generatie. In een gezellig kantoor in Amsterdam met uitzicht op de Hemweg (keep your enemies close) hangen krantenknipsels en posters van zowel overwinningen als uitdagingen. Ze herinneren de mensen op kantoor aan waar ze voor werken.
Ik geef toe dat dit, zeker na de klimaatzaak* waar ze zo bekend mee zijn geworden, activistisch kan overkomen. Een groep die-hards in een kantoor die het beleid van Nederland graag anders zien.
Maar ik stelde mijn mening daarover al snel bij. Een van de sterkste kanten van de organisatie, naast het doel wat ze nastreven en de gedrevenheid van het team, zit hem namelijk in het denken in haalbare oplossingen. Alle landbouwgrond vol met zonnepanelen? Doe niet zo gek, die hebben we hard nodig. Zet ze liever op palen of leg ze op je schuur. Oh.. Allemaal maar omhoog in de woonlasten dan? No way! Investeer liever voor de lange termijn, om uiteindelijk zonder energierekening te kunnen. En zo weten ze er nog wel 40.
Dat werkt motiverend. Een bekend probleem bij ons thuis is namelijk dat je soms wat moedeloos kan worden van nadenken over het klimaatdrama. Het is zo immens, hoe moet je dat als individu ooit oplossen? Er niet over nadenken heeft dan bijna de voorkeur.
Maar door deze stageweek heb ik ontdekt dat we, als het aan Urgenda ligt, niet verloren zijn. Door de oplossingsgerichte manier van werken krijg je zin om aan de slag te gaan.
‘Hoe?’ Is dan de logische volgende vraag. Nou, voor mezelf geldt: niet anderen al het werk laten doen maar ook een steentje bijdragen. Dat kan in je dagelijkse routine – minder vlees eten of wat vaker de fiets pakken in plaats van de auto – maar minder vliegvakanties en mijn stem laten horen bij de klimaatmars op 10 maart horen daar ook bij. Misschien een van de weinige keren dat ik minder moet doen, voor meer resultaat.