Week 16, ING

Op het einde van mijn stage bij ING zocht ik antwoord op de vraag of ik mezelf er zag werken. Aan de ene kant wel, het bedrijf is zo groot dat er altijd wel een plek is waar je past. Aan de andere kant kon ik de commerciële insteek – die ik overigens goed begrijp – niet helemaal rijmen met mijn zoektocht naar iets ‘nuttigs voor de wereld’. Tot mijn stagebegeleider uitlegde hoe hij dat zelf vormgaf in zijn werk. En net op het moment dat ik dacht bijna alles geleerd te hebben over de multinational, werd ik weer verrast.

De week begon in Eindhoven, op een regiokantoor bij kredietverlening Private Banking. Kortom, de plek waar de welvarender mensen geld kunnen lenen, meestal om huizen te kopen. Dat dit niet ‘met een druk op de knop’ geregeld werd, was op zich al een verrassing. Dat je hele taxatierapporten moet lezen en belastingaangiften doorspit, was al helemaal nieuw. Best logisch als je erover nadenkt, maar het zien gebeuren is toch anders. Hetzelfde geldt voor de ‘normale’ private banking, waar de ING-bankers klanten helpen met beleggen, sparen of een goed pensioen realiseren.


Dat er nog zoveel mensenwerk bij komt kijken, wist ik niet. Na de bezigheden te zien, die vooral draaien om relatieonderhoud en vertrouwen, is het me duidelijker. Ook op hoofdkantoor in Amsterdam, waar de andere helft van mijn stage plaatsvond, is er veel menscontact nodig om zaken geordend te laten verlopen. Bij sportsponsoring komen multidisciplinaire teams met creatieve ideeën. De fondsen-voorzitter bepaalt met een gevarieerde groep mensen, wie de steun van het ING-fonds krijgt. En ook bij Sales Support Private Banking (die de bankers helpt hun werk zo goed mogelijk te doen) is het menselijk contact niet weg te denken. ‘Natuurlijk’, zo geven ze toe, ‘de baan gaat op een nog onbepaalde manier veranderen, maar iedereen weg en alleen ICT? Dat niet.’

Een vloek en een zegen voor de afdeling waar ik mijn laatste dag begin: compliance. Ja, computers zijn makkelijker aan wet- en regelgeving te houden dan mensen. Maar veel soorten van wetovertredingen zijn niet zo simpel te identificeren als het lijkt. Met tienduizenden transacties per dag lukt het – ook hen – niet altijd alles te ondervangen. Na een ochtend te hebben meegelopen, lees ik de krantenkoppen van de afgelopen weken toch wel anders: echt álles voorkomen, is haast ondoenlijk.

Dat beamen de tribemembers van Private Banking ook. Deze overkoepelende entiteit, een onderdeel van de agile way of working die ING verbazingwekkend volledig heeft doorgevoerd, wordt opgedeeld in Squads die in gevarieerd samengestelde teams aan verscheidene projecten werken. Zo helpen ze de private banking sales (dus, de bankers uit onder andere Eindhoven) hun werk goed uit te voeren. Bijvoorbeeld door met analyses het klantproces gericht te verbeteren.


In vier dagen tijd een bedrijf zoals ING helemaal leren kennen, is bijna onmogelijk. Toch ben ik, mede door een geweldig opgezet programma, een heel eind gekomen. Een snelle learning was dat niemand niet een leuke baan kan vinden bij ING. Door de omvang van het bedrijf is het mogelijk met je interesses mee te veranderen, en door te groeien van functie naar functie – iets wat door veel ING-medewerkers gedaan wordt. Zo vindt iedereen iets wat bij hem of haar past. Hierin speelt ook de bedrijfscultuur een belangrijke rol. Denk aan een standaard, klassieke bank, met mannen in pak achter grote eikenhouten deuren. Ja? Denk nu aan het tegenovergestelde. Right. Welkom bij ING.

Door de introductie van agile-werken en de grote variatie aan bedrijven die in de loop der tijd in ING zijn opgegaan, is de cultuur open, verfrissend en met ruimte voor ontwikkeling. Juist dit geeft ook kans voor wat mijn stagebegeleider bedoelde. Alleen je baan doen zoals die in de functieomschrijving staat, is haast zonde. Het bedrijf biedt zoveel gelegenheid tot ontwikkeling en multidisciplinair werken, dat je de mogelijkheid krijgt om de grootte van het bedrijf in te zetten voor iets goeds. Hoe je dat doet is aan jou, maar het niet doen is dus ook alleen jezelf aan te rekenen.

Met deze les in het achterhoofd is mijn antwoord makkelijker: reken maar dat ik gelukkig zou kunnen worden binnen ING. Of dat betekent dat ik er meteen na mijn studie heen ren? Geen idee. Wel geeft het rust in mijn studiekeuzeproces. De mensen die ik sprak kwamen van alle achtergronden. Van de Hogere Hotelschool (zeer goed vertegenwoordigt) tot Psychologie, en ook hier en daar een verdwaalde Econoom of Econometrist. Voor iedereen kent ING een plek, en dus, mocht ik die kant uit gaan, zeker ook voor mij.