TGesprekken waarin ik uitlegde waar ik deze week heen ging (Eindhoven) en wat de groep die daar zat (Team SOLID) deed, eindigde steevast met dezelfde opmerking: ‘Ah…’ En een blik die duidelijk maakte dat de mensen me wel wilden begrijpen, maar het gewoon nog niet helemaal snapten. Vóór mijn ‘SOLID-stoomcursus’ was ik een van hen.
In het kort: Team SOLID is een studententeam van de TU Eindhoven wat een systeem ontwikkelt wat energie opslaat in IJzerpoeder. Dit poeder verbranden ze vervolgens in industriële processen. Volledig duurzaam én circulair. Het poeder verandert na verbranding namelijk in roestpoeder, waarna er weer energie in opgeslagen kan worden. Een soort oplaadbare, zeer warme batterij dus.
Toen ik mij op maandagochtend in de grote kolonne studenten voegde die zich naar de TU begaf – de kudde gnoes uit The Lion King was er niks bij – kende ik niet veel meer dan de basis van dit project. Gelukkig zou daar snel verandering in komen: eenmaal gearriveerd werd duidelijk dat ik meeliep met de Technisch Manager. Stellen dat mijn learning curve steil was, is een understatement.
Het begrip ‘meeting’ snapte ik nog, RPS had ik wel eens van gehoord en ik kon me voorstellen dat als je een ‘demonstrator’ (fancy woord voor: ‘samenstelling van machines die aantoont dat ons idee werkt’) bouwt, je ook met technische zaken bezig bent. Deze goedbedoelde voorkennis bereidt je niet voor op een in-depth gesprek over een ‘cycloon’ en zijn ‘rietjes’… Maar overal valt een les uit te halen. Deze keer: de werktuigbouwkunde met haar millimeterwerk, is niet mijn roeping.
Waar ik op dag één dus verschillende werktuigbouwers in hun natuurlijke habitat kon observeren, ontmoette ik op dag twee eentje die zichzelf daar expres buiten had geplaats. Geen technisch team, R&D of iets in die richting, maar HR. Het bleek een succesvolle combinatie te zijn. Niet alleen was dit gewoon een geboren HR’er, het feit dat hij door zijn werktuigbouwachtergrond de link kon leggen tussen de technische en de non-technische mensen is een grote plus. Een idee hebben is één ding, het delen met je team een tweede.
Als laatste schaduwde ik de Teamcaptain/Business manager, eentje met honderd ideeën en energie voor tien. Onder zijn – ja, weer een ‘hij’ maar er zijn dan ook drie keer meer mannen dan vrouwen op de TU – taken valt onder andere: relatiebeheer, kijken of het team in lijn met de visie en missie loopt, en de commerciële waarde van de verschillende projecten inschatten en uitzoeken. Bovendien trapt hij de teamavonden af, waar iedereen op de hoogte wordt gesteld van de huidige gang van zaken. En terroriseert hij de mede-bussinessteam-leden zo erg dat een ervan komend voorjaar naar Washington verhuist*.
De meelooptijd eindigde met een enerverende teamavond waarbij de bijzondere dynamiek van de groep duidelijk naar voren kwam: een groep mensen die allemaal doen wat ze leuk vinden, en elkaar daarin vinden. Dit zorgt niet alleen voor een killer-gestructureerde werksfeer, maar ook voor verbazingwekkend gezellige dagen met uitzonderlijk slimme mensen. Ze hebben me zelfs bijna naar Eindhoven gepraat! En ik moet eerlijk toegeven dat ik het serieuzer overweeg dan ik van tevoren had gedacht.
*Not to worry, dit is geheel vrijwillig en eigenlijk best cool
Note: voor alle nieuwsgierigen, dit is de website van Team SOLID en ze mikken op medio juni voor de demonstratie van hun systeem!