De scholen zijn weer begonnen. Ook mijn zusje moet eraan geloven, uit het vakantieritme komen en eerder haar bed uit. Ik niet. En hoewel ik geen ochtendmens ben, kan ik daar weinig van genieten.
Dat de school weer begint, betekent ook een week extra vakantie voor mij aangezien dit het moment is dat mensen door de mailbox gaan ziften.
Een relaxed begin, maar ook onwennig om erachter te komen dat je een tussenjaar toch echt zelf invult. Als je dat niet doet, heb je niets om naartoe te gaan.
Voor mij was het een nieuw gevoel, al die zelfsturing. Nergens om te zijn en nergens echt bij horen. Tot mijn grote frustratie ontdekte ik dat ik zelfs moet betalen voor een bankrekening, omdat ik geen student ben maar ook geen leerling! En daarbovenop komt dan ook de onrust van niets te doen hebben voor onbepaalde tijd.
Deze week heb ik mijn eerste stage dus eigenlijk al gedaan: ik was werkloos.
Nou, het valt tegen.
Rust op zich is niet erg, maar het onzekere ervan (wanneer kan ik weer aan de slag?) maakt het meer tot een periode van stress. En dan heb ik nog niet eens de mogelijke geldproblemen die er in het ‘echte’ leven wel bij komen kijken.
Vandaar dat ik mezelf al snel aan het werk zette met mensen mailen en stageplekken regelen. Ook was dit de uitgelezen kans om de autotheorie te halen en een lijst te maken van welke bedrijven ik verder van binnen wil leren kennen dit jaar*.
Wel bekroop mij het gevoel: ‘hoe doen anderen dit dan?’ Een tussenjaar invullen, als je geen 30stages-project hebt?
Aangezien ik tijd zat had deze week heb ik eens rondgevraagd.
Zo blijkt dat Australië een populaire plek is onder tussenjaargangers. Een beetje in de trant van: ik moet twintig uur vliegen dus laat ik er maar een jaar voor uittrekken. Hetzelfde geldt voor Afrika, een reis daarnaartoe gaat bovendien vaak gepaard met vrijwilligerswerk waarbij organisaties voor invulling zorgen.
Naast reizen, kiezen mensen ervoor om een jaar te gaan werken of aan CV-building te doen. Door vrijwilligerswerk en verschillende baantjes hopen ze de kans op toelating bij een studie naar keuze te vergroten. (Mocht je nog een baantje zoeken, de thuiszorg is best desperate at the moment.) Mede hierom zijn taalprogrammas/-reizen ook populair.
Dus een probleem qua tijdsbesteding is net zo makkelijk op te lossen als mijn bankperikelen, die non-existent bleken en met wat uitleg te overkomen zijn. Rondvragen doet wonderen: er is altijd wat te doen.
Dit was dan ook hopelijk mijn laatste week werkloosheidsstage, voor aankomende week staan er een paar opties, we gaan zien welke het wordt!